Kısa

seninim hala
acılarında benimle
yalnız bırakmıyorlar
düşlerim bir tek benim artık
sende hep içinde
mucizeler var ediyorum hergün kendime
oturduğum yerden tam
kalkacağım sıra kendimi tutuyorum beş dakika sonra kalkarsam
senin yine benim olacağını söylüyorum
kendime, sigara içeceksen iki tane yakıp kültablasına
koyarsam senin ki bitmeden geleceğini iddaa ediyorum
kendime
yani anlayacağın ben her yerde hala sensizlik oyunu oynuyorum...
her geçen gün seni unutturacağını düşünsemde
imkansız... olmuyor belki artık ağlamıyorum ama
keşke ağlayabilsem öyle daha kolay oluyordu
yatağıma yatıp saatlerce ağlayıp duruyordum
sonrada yorgun düşüp uyuyup kalıyordum rüyamda seni görüyordum
sabah şiş gözler, gece seni görmenin mutluluğuyla kalkıp
aynaya baktığımda nede olsa seni gördüm deyip belki
rüyamda olduğu gibi buluşup mutlu olacağımı düşünüp çıkıyordum lanet olası sensiz evden
hergün eve dönerken ayaklarım geri götürüyor beni
git diyor nede olsa belki senin olmadığını görüp eve geri
döner sana sürpriz yapar deyip kendimi oyalıyorum
ve bu yüzden ayın neredeyse yirmi günü sokakta geçiyor sensiz kalmaktan korkuyordum ya keşke korkmasaymışım
keşkeler ağırdır ama keşke işte
belki böyle olacağını hep usuldan planlamışım kendimde
dün yine sensizliğin krizindeydim
yine numaramı sakladım ayda bir olduğu gibi
sesini duymak istedim aradım
efendim canım diye açtığında kalbim yerinden fırlayacak gibi oldu
konuşamadım boğazım düğümlendi sözler birbirine karıştı
söylenebilecek tek bir kelime bile bulamadım
ama kendimi kandırmışım işte çocukluk benimkisi
dün gece izledim televizyonda